Γκουαριέντο

(Guariento, 14ος αι.).Ιταλός ζωγράφος. Τα χρονολογικά όρια της ζωής του παραμένουν ακαθόριστα, είναι όμως γνωστό ότι ανέπτυξε δραστηριότητα από το 1338 έως το 1368. Οι αρχές της Βενετίας του ανέθεσαν το 1365 να φιλοτεχνήσει τη μεγάλη νωπογραφία του Παραδείσου στην αίθουσα του Μεγάλου Συμβουλίου στο ανάκτορο των δόγηδων. Τα υπολείμματα του έργου αυτού, που καταστράφηκε στην πυρκαγιά του 1577, φυλάσσονται σήμερα σε άλλη αίθουσα του ανακτόρου. Τη θέση του πήρε ο Παράδεισος του Τιντορέτο, η μεγαλύτερη σε διαστάσεις ελαιογραφία μέχρι σήμερα (8 x 25 μ.). Πριν από τον Παράδεισο ο Γ. είχε ζωγραφίσει τον μεγάλο Εσταυρωμένο του δημοτικού μουσείου του Μπασάνο, το πολύπτυχο της συλλογής Τσερνίν της Βιέννης (1344) και κατά τις ιστορικές πηγές, δύο αξιόλογους κύκλους νωπογραφιών στην Πάντοβα· τον διάκοσμο του παρεκκλησίου του Καπιτάνο (ορισμένα τμήματά του, όπως Η Παναγία, Οι ευαγγελιστές και οι Χοροί αγγέλων φυλάσσονται στο δημοτικό μουσείο) και τον διάκοσμο του χορού της εκκλησίας των Ερεμιτάνι (Ιστορίες των αγίων Φιλίππου και Αυγουστίνου και μία μονόχρωμη διακοσμητική ζώνη της βάσης του τοίχου). Τα διδάγματα του Τζιότο, εμφανή κυρίως στη Σταύρωση του Μπασάνο και στο πολύπτυχο της συλλογής Τσερνίν, σε συνδυασμό με βυζαντινές αρχαΐζουσες αναμνήσεις, όπως η τεχνική του εγχάρακτου περιγράμματος, δίνουν τελικά στις μορφές έναν χαρακτήρα πλησιέστερο προς τον γοτθικό. «Ο Παράδεισος», υπόλειμμα νωπογραφίας που καταστράφηκε στην πυρκαγιά του 1577, έργο του Ιταλού ζωγράφου Γκουαριέντο (Ανάκτορο δόγηδων, Βενετία).